Magda kwam zo nu en dan voor een healing, waarbij we dan zowel werkten aan haar spirituele ontwikkeling als aan haar handen, schouders, nek en gewrichtspijnen. Door haar inzichten wist ze al wel dat haar lichamelijke problemen in verband stonden met innerlijke zaken. Door ook aan deze verbanden te werken samen en door op readingsniveau voor haar vragen te kijken en haar antwoorden te geven, namen haar pijnen en problemen geleidelijk af. De antwoorden kwamen vaak met behulp van haar gidsen.
Maar deze healing ging anders. Ze was nu zo ver dat we dwars door een karmaknoop heen konden werken.
Eerst hield ik mijn handen op haar nek en voerde de spanningen daar af. Toen hield ik haar schouders vast om hetzelfde te doen, maar het liep heel anders……………
Er kwam een koude windvlaag en ik nam een entiteit of geest waar. Ik vroeg wat hij wilde, maar kreeg daarop geen antwoord. Het gekke was dat ik alleen een hoofd waarnam en geen lichaam. Ik vroeg aan het hoofd of het iemand was die haar of mij wilde gidsen, maar dat was het niet het geval. De energie voelde neutraal; niet goed en niet slecht. Ik twijfelde; moest ik nou gewoon doorgaan met de schouders……… “Kom je dan alleen maar kijken?”
Nee, maar je moet niet vooruit maar achteruit kijken. Er was ineens een antwoord! Het duurde even alvorens ik begreep dat het verleden bedoeld werd met achteruit. En gelijk was het daar.
Terwijl ik op steeds dieper niveau kon doorwerken aan het ontlasten van de schouderspieren en de innerlijke oorzaak, zag en voelde ik beelden uit het verleden van Magda. Ik zag haar als kloosterling in een orde waar iedereen geselstraffen kreeg om via ontkenning van het lichaam, nog dichter bij God te komen. Ze kende heel goed de mooie lichtsferen van God. Op een gegeven moment, kon haar lichaam en geest de geselingen niet meer aan en heeft ze zichzelf van het leven beroofd. Ze wilde alleen nog maar in het Licht zijn en niets meer met het aardse geweld en lijden te maken hebben. Ze ontkende haar lichaam en het leven op aarde.
Toen ze al langere tijd aan gene Zijde in de lichtsferen had doorgebracht en begreep dat ze het Goddelijke moest leren beleven en vasthouden in de fysieke wereld, toen besloot ze uiteindelijk terug te gaan en opnieuw te incarneren. Weer werd het een leven van opoffering en dienen. Maar deze keer niet van God. Ik zag haar voor anderen werken. Op de knieën koude tegelgangen dweilen. Geen geluksgevoel, geen Licht. Tegelijkertijd kwam er een antwoord van “het hoofd”; een deel van haarzelf wilde nog steeds bij God blijven en niet meer incarneren in een aards leven. Het had zich afgescheiden van deze incarnatie. Er was een splitsing ontstaan
In het huidige leven was het eindelijk zover dat Het hoofd, verbonden met het Hogere Licht, weer in haar terug wilde, ook als ze op aarde was en het moeilijk had, en zo gebeurde tijdens de healing.
Vervolgens kwamen hele intens koude ladingen van negatieve energie uit haar schouders, nek en handen vrij en had ik het heel druk met al deze, door vele levens opgehoopte, negatieve energie uit de spieren af te voeren. Vele levens van poetsen en boenen en vriendelijk en dienstbaar zijn voor anderen (ook in dit leven) zonder erkenning, liefde en plezier, kwamen vrij. Een karrmische knoop loste zich op en daarmee voorgoed de diepst liggende oorzaak van de fysieke problemen.
Op de leeggestroomde spierplekken stroomde vervolgens prachtig liefdevol healingslicht naar binnen.
Ze voelde zich totaal veranderd na de healing; opgeruimd en licht.
Deze intense healing had niet kunnen plaastvinden als ze in dit leven al niet zo lang gewerkt had aan zichzelf. Haar probleem in dit leven was haar aarding. Niet met plezier en ontspanning in het hier en nu zijn. Steeds maar verder spiritueel willen ontwikkelen. Steeds geïnteresseerd in het Hogere, maar eerst veel te weinig contact met het hier en nu. Steeds maar goed willen doen voor man en kinderen en anderen en zich niet afvragen of ze daarop zitten wachten. Steeds maar de kous op de kop krijgen daardoor. Weer innerlijke pijnen die in spieren gingen zitten. Tot uiteindelijk begrepen werd dat het ging om God of universele Liefde te ontdekken in het bij zichzelf blijven, het contact met het eigen innerlijk, het hart, met plezier en aandacht je werk doen. Liefde voor anderen hebben zonder ze te willen helpen. Er slechts te Zijn.
Niet alleen de fysieke problemen kwamen zo tot een oplossing, maar door het deel van Magda zelf, dat nu weer indaalde in deze incarnatie, wordt straks innerlijk ook alles weer veel gemakkelijker. Als dit deel eerder had willen indalen dan had Magda compleet vanuit spirituele idealen en verlangens geleefd en had ze er weinig mee kunnen doen in haar eigen omgeving, in het hier en nu, voor het leven van alledag.